Dokter professor Erik Scherder moet ons dat toch eens uitleggen. Waarom vergeten we zo veel als we ouder worden. Kunnen vaak en steeds vaker met geen mogelijkheid op die ene naam komen. Terwijl zaken uit het verre verleden spontaan naar boven komen. Tot in detail. Bij het binnen rijden van Modena komen we langs een school, een nieuwe school. Voorzien van kleurrijke schilderingen op de gevel. Met ook daarop de naam van die school.
Scuola Statale Secondaria di Primo Grado
Piersanti Mattarella
En ik denk onmiddellijk, verrek die naam komt mij heel bekend voor. Piersanti Mattarella. Op de binnenkant van de deur naar onze zolderkamer hing, jaren geleden al weer, een affiche van een (zaal)voetbaltoernooi op Sicilië. In Palermo. En daar stond, als ik mij niet vergis, ook ‘Piersanti Mattarella’ op. Op het terras van een eenvoudig café nemen we even rust en zo heb ik tijd om Gerard, mijn ploeggenoot uit die dagen, te vragen of ook hij die naam nog kent. Jazeker, is zijn stellige bewering. En ook uit zijn brein borrelt een affiche en programmaboekje op met, hij weet het zeker, de naam van dat toernooi. Dat vernoemd was naar en opgedragen aan deze Italiaans politicus. Regionaal president van Sicilië op het moment dat hij door de maffia werd vermoord. In 1980.
Wij, Gerard (Piet(je) voor ingewijden) en ik speelden toen samen zaalvoetbal bij het Coevordense Raptim. Gerard was door een kennis van hem, Dick van W. (groot promotor van het zaalvoetbal in NL en ex-sportjournalist van de Telegraaf), gevraagd of hij mee kon naar dat prestigieuze toernooi op Sicilië. En of ie ook nog een pingelaar, technisch vaardige zaalvoetballer, kon meenemen. Er waren een paar late afzeggingen. En zo zaten we 24 uur later in een bestelbusje, met nog een aantal pingelaars, ‘handige’ jongens. Op weg naar noord-Italië en dan verder vliegen naar Palermo. Voor een weekje calcetto (zaalvoetbal).
Nu hoor ik mensen denken en misschien ook wel zeggen ….en vooral die uit de zuid-oosthoek van Drenthe, ….ho,ho, pingelaar? Daar weten wij niets van. Dat klopt, maar die weten dan ook niet dat ik er door de rood-witten uit Sleen er ooit, ook al weer lang geleden, in ben geluisd. Voorzitter Rieks had, toen ik nog maar een paar dagen in Sleen woonde, mij gevraagd of ik voor Sleen wilde spelen. Op een of andere manier wist hij wie ik was en waar ik vandaan kwam en dat ik ook wel een aardig balletje kon trappen. De oefenmeester uit die tijd vond het ook een goed idee, want hij had nog een laatste man nodig. Nu was dat het laatste waar ik aan dacht, want zoals eerder gememoreerd ….ik was een pingelaar. Nee zijn laatste man, uit Noord-Sleen, had het in zijn hoofd gehaald om naar het ‘vijandige’ Oosterhesselen te gaan. En dus stond een paar dagen later in de krant ‘laatste man uit Havelte naar v.v. Sleen’. Of ze mij daar een plezier mee deden? Wel mijn vader waarschijnlijk. Die was van de old-school. Was een fan van mij, maar zeker niet van mijn voetbalstijl. Geboren in 1913. Dus uit een tijd waarin sport nog niet bestond. Hij had het over ‘de bal een knoert geven’, ‘opruimen’, vooral niet pingelen met een bal. Hij was uit de tijd van Han Hollander.
En zo kwam ik met mijn eigenlijke passie terecht bij het Coevordense Raptim. En via Gerard (‘we noemen hem Piet’) en Dick van W. voor het eerst in Italië. En nog wel op Sicilië. Onvergetelijk zo blijkt nu maar weer. Piersanti Mattarella stond en staat in ons geheugen gegrift.
Ondertussen rijgen wij het ene dorpje en stad aan elkaar. In de ten onrechte vaak beschreven ‘saaie’ Po-vlakte. Het wat Hollands aandoende landschap is van een ‘hollandse’ schoonheid. Een combinatie van polderlandschap, (irrigatie)kanaaltjes, de uiteraard onstuimige Po, goudgele akkers, prima fietspaden. En vooral vlak. Heerlijk om na al dat geklauter even tot rust te komen. En vooral niet vergeten de verrassend mooie stadjes. Mantova, Brescia, zeer de moeite waard. Alleen om te kamperen moet je wel de drukte opzoeken van Desenzano del Gardia, aan het Gardameer dus en Iseo aan het Lago de Iseo. En zo komen we in de buurt van Bergamo. En via het Comomeer, in het voorportaal van de Alpen.
Nog elke dag ‘protocol regen’. En toch overdag perfect fietsweer. En zorgen dat je op tijd binnen bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten