En dan gaat alles in een versnelling. Driekwart van onze Tour zit er al weer op. Fietsen en kamperen op routine. Vanaf Zwitserland is er volop keuze aan campings. Maar dan krijg je een gedeelte, zo rond de 140 km, met nauwelijks voorzieningen. Een soort niemandsland. De overnachtingsmogelijkheden zijn OF voor campers en absoluut niet meer voor simpele kampeerders OF er is überhaupt geen aanbod van kampeerplekken. En wildkamperen in een land als Frankrijk, dat was toch altijd vakantieland nummer 1 voor de Nederlandse kampeerder,, vertikken we. Is zelfs bij wet verboden. En wat niet mag doen we niet.
We komen in het verrassend mooie, toeristische Obernai langs het treinstation. We laten ons informeren over de treinopties. Bestemming Metz. Een half uur later zitten we in de trein naar Straatsburg. De verkeerde kant op, maar vanuit deze stad, zetel van de Raad van Europa en het Europees Hof, ben je in anderhalf uur in Metz.
Vanuit een andere hoek zijn we al eens eerder in Metz beland. Mooie camping aan de Moezel. Met veel landgenoten op terugreis. We hebben ze niet allemaal bevraagd, maar aan het ‘terugkeer camping-gedrag’ kan je aflezen, dat de vakantie er weer op zit. Camper of caravan (niet afkoppelen) in de terugkeerstand. Luifeltje niet uit, wel twee stoeltjes en een tafeltje net voor achter of opzij van caravan of camper. In ieder geval in de schaduw. In hun hoofd zitten ze al weer thuis. Er wordt nog even gebeld ‘ja, morgen zijn we weer thuis, zitten op de camping in Metz en kijken uit op de Moezel, ja het is hier prachtig en lekker warm’. Nog een nachtje in de vreemde en morgen heel vroeg op en dan zo snel mogelijk via de snelweg snel naar huis. Misschien in Luxemburg nog even goedkoop tanken. Maandag weer business as usual.
Langs de Moezel omhoog. Tot in Sierck les Bains. Pal voor de Luxemburgs/Duitse grens. Daar wacht ons een grote verrassing. Het feest van Saint Jean. Op 24 en 25 juni. Een daverend feest. Tenminste, volgens de ‘manager’ van de camping. Er zijn nog volop lege plekken, maar voor ons heeft ze nog 141 of 123 in de aanbieding. En nee, je kunt niet met card betalen, maar contant. En anders pech gehad. Waar je kunt pinnen? Bij de Carrefour. Stukje terugfietsen, brug over en dan op rotonde eerste afslag. Gelijk aan je linkerhand de grootgrutter van Frankrijk.
En dan krijg ik een bijzondere ervaring. In ‘opdracht’ van de manager spring ik op de fiets. Eerst alle bagage er af en op de pedalen. Fietsen op een vederlichte fiets, zonder zware bagage. Het is een heerlijk gevoel. Fietsen zonder ballast. Binnen een kwartier sta ik weer voor ‘el comandante’ met mijn contanten. Haar eerste vraag ‘141 ou 123’. En dan, u weet misschien wat ik bedoel, we maken dat allemaal wel eens mee, dan schiet je even uit je beschaafde rol. ‘We take a look and we tell you afterwards what our decision is, not now’. Het is, na veel wikken en wegen,123 geworden. Maar dan wel graag korting, omdat we een Asci- kortingskaart hebben. En ik wijs naar de sticker op het raam. Maar dan wijst zij naar een zelfgemaakt a-4 tje waarop staat, dat ze daar niet meer aan doen. Want ze staan ook niet meer, volgens haar onterecht, in het asci-camping boek. En terecht dunkt mij.
En dat feest? Stad en vooral ommeland was naar Saint Jean gekomen. Met afsluitend een vuurwerk aan de Moezel. Met een nabrander, want boven op de heuvel, aan de andere kant van de rivier gelukkig, stond het topje van de heuvel in de fik en ook de plek van waar het vuurwerk werd afgeschoten, gelukkig ook aan de overkant, stond in lichterlaaie. Er gingen wat sirenes af, maar de feestvierders trokken zich daar weinig van aan. De muziek op de Titanic speelde ook gewoon door toen het schip zonk toch?
Andere morgen bleek alles keurig geblust.
Bij Apach / Perl kruipen we stilletjes de grens over en dan peddelen we langs de Duitse kant van de Moezel rustig voort. Bij Wasserbillig, via het pontje, even aan de Luxemburgse kant. Maar dan even verder weer de brug over naar het Duitse plaatsje Metzdorf. Waar we een klantvriendelijke campingeigenaar aantreffen. Zo als het hoort na een warme fietsdag. Aankomen, aanmelden, biertje op het terras, douchen, weer een biertje op het terras en aansluitend onder het luifeltje, stoeltje-tafeltje, in de schaduw, een welverdiende maaltijd. ‘Wir wunschen Ihnen einen angenehmen Aufenthalt’.
En als wij dan over een dag of twee op de Vennbahn zijn, in de buurt van Sankt Vith, dan denken ook wij heel voorzichtig aan huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten