De regie van deze dag, mijn verjaardag, is geheel in handen van Hilde. Bestemming Spoleto. We vertrekken om een uur of 10 uit Amelia. Een van de oudste plaatsen van Italië. Het eerste gedeelte via Montecastrilli naar Acquasparta gaat vlekkeloos, dwz een mooi golvend terrein met onderweg, het is zaterdag, vriendelijk knikkende ‘collega’s’ op een racefiets.
Maar dan is het uit met de pret. Dan zul je een km of 8 echt serieus af moeten rekenen met een obstakel richting Spoleto. Zeshonderd en nog wat is het hoogste punt. Geen Alpen of Appenijnen, maar je moet er wel tegenop fietsen. Ook op je verjaardag. Hilde, voor het eerst gebruikmakend van een lichte ondersteuning, ecostand, fladdert omhoog en jarige job al harkend meter voor meter in haar kielzog. Of, andersom, het werkpaard vooruitrijdend en de regisseur die af en toe vanaf een mooi uitzichtpunt de omgeving vastlegt. Of met behulp van de Merlin Bird app (aanrader) vogelgeluiden zoekt, herkent en in de meeste gevallen ook ziet. Wielewaal, bijeneters, hop, roodborsttapuit, bonte kraai, grauwe vliegenvanger, etc.
Eenmaal boven …..afdalen naar Spoleto. Bijzonder voor fietsers is, dat je op sommige stukken maar 50 mag (hier en daar een flitspaal), terwijl ook voor een fiets-afdaler de teller richting de 60 kan gaan.
Spoleto dus. Een stadje van ruim 38.000 inwoners met een rijk historisch verleden. Romeinse stad die uiteindelijk in handen valt van de paus. Wij kennen Spoleto van het prachtige boek van Helene Nolthenius - Een man uit het dal van Spoleto. Over Franciscus (van Assisi).
Van verfijnd cultureel genieten is geen sprake als we het plein in het centrum op rijden. Uit luidsprekers komt het geluid van Smoke On The Water van Deep Purple en even later een evergreen van Led Zeppelin en wat dacht u van de vrolijke muziek van Dire Straits’. Sultans of Swing. Ik kijk de regisseur / ornitholoog aan. ‘Heb je dit speciaal voor mij, op mijn 69- ste verjaardag, gearrangeerd’. Om een bijna zeventiger het gevoel te geven dat ie ‘forever young’ is.
En terwijl Hilde mijn suggestie ontkent rijden er 57 motorfietsen het plein op en parkeren daar het gevaarte. Onder de helmen komen stoere mannenkoppen vandaan. Stoïcijnse blik, hier en daar een forse snor of baard. Een vrolijk gezelschap dat wel. Geen motorhooligans, ondanks de leren jassen met daarop ‘Free Chapter v 45 Italy’ en ‘Protectors of Italy’. Wat moet je daar nu van denken. Smoke on the water bleek voor deze motormuizen te zijn.
En dan de verrassing van de dag. We slapen, Hilde meldt dit met zeker genoegen, in Casa Religiosa Di Ospitalita Nazareno. Geen hotel, geen sterren of luxe.maar wel gastvrijheid, die (zo lees ik na enig onderzoek) geworteld is in het charisma van Don Pietro Bonilli, oprichter van de Congregatie van de Zusters van de Heilige Familie van Spoleto. Eenvoud, vriendelijkheid, rust en netheid.
We zijn welkom. In een geest van vriendschap.
UNA GIORNATA PARTICOLARE.
En oh ja, tussen het motorgedruis meende ik toch ook Forever Young te hebben gehoord van Bob Dylan. En er schiet mij nog een oldtimer te binnen van het plein
Gloria Gaynor - I Will Survive.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten